30 września 2025 r.
Nasza szkoła zamieniła się w prawdziwą wieżę Babel, ale taką radosną i bezproblemową. Hasło przewodnie brzmiało: „Języki łączą” – i rzeczywiście połączyły wszystkich: uczniów, nauczycieli, a nawet szkolne korytarze, które utonęły w morzu kolorowych flag i wielobarwnych gazetek. Na uroczystych słówkach uczniowie zmierzyli się z modlitwą Ojcze Nasz po angielsku, hiszpańsku i niemiecku. Brzmiało to tak, jakbyśmy znaleźli się jednocześnie w Londynie, Madrycie i Berlinie! Potem przyszła pora na serdeczne przywitania – hello, hola, buongiorno, bonjour, cześć! – a echo międzynarodowych pozdrowień niosło się jeszcze długo po korytarzach. Atmosferę dopełniały cytaty o językach – każdy mądry i każdy prawdziwy: „Granice mojego języka są granicami mojego świata” (L. Wittgenstein); „Ile języków znasz, tyle razy jesteś człowiekiem” (przysłowie czeskie); „Żaden język nie jest obcy, jeśli tylko chcemy go oswoić” (mądrość naszych uczniów). Wiele radości przyniosła zamiana ról – uczniowie klas 7-8 zostali nauczycielami na dwie godziny lekcyjne i poprowadzili zajęcia dla młodszych kolegów z klas 1-4. Okazało się, że cierpliwość to nie tylko zaleta, ale też sport ekstremalny, a zawód nauczyciela wymaga supermocy – i dużego poczucia humoru! Starsi uczyli młodszych kolorów, części ciała i ciekawostek o USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii oraz Nowej Zelandii. Niewątpliwe wrażenie zrobił taniec haka rodowitych Maorysów – niektórzy trzecioklasiści tak się przejęli, że próbowali wystraszyć kolegów na przerwie groźnymi minami. Europejski Dzień Języków to nie tylko nauka, ale i przyjemność – bo kiedy ktoś chce słuchać i poznawać świat, lekcja zmienia się w podróż. Dzięki gazetkom o Danii, Czechach czy Belgii poczuliśmy, że już jesteśmy trochę mądrzejsi i… gotowi pakować walizki na kolejne językowe przygody. Podsumowując: w naszej szkole języki naprawdę łączą, a Europejski Dzień Języków udowodnił, że nauka może być kolorowa, głośna, pełna śmiechu i pasji.
