2 grudzień 2023 r.
Dzisiaj odbyła się seria warsztatów metodyczno-psychologicznych dla nauczycieli języków obcych. Po raz szósty SPTS otworzyła swoje drzwi dla anglistów, iberystów, germanistów, italianistów, psychologów, pedagogów z Torunia i z Bydgoszczy. Języki obce nie są już obce kiedy tak wiele osób przybliża się do nich, chce wymiany doświadczeń oraz chce pobyć w swoim gronie, nawet w sobotę, aby porozmawiać o sprawach zawodowych.
Po powitaniu wszystkich uczestniczek przez Panią wicedyrektor Monikę Przybyszewską, w podróż do muzycznej Irlandii, zatrzymując się jednak na stałe na stacji projektów unijnych ENYA / ENOC, zabrała nas Pani Aleksandra Szudy-Sojak, która zajmująco i przejrzyście pokazała nam wartości i kompetencje miękkie nabyte przez uczniów naszej szkoły w szeregu aktywności odbywających się w ramach współpracy z Biurem Rzecznika Praw Dziecka. Umiejętności negocjacji, wypracowanie komunikacji rówieśniczej, czy też wyjazdy integracyjne na Maltę i do Brukseli, przyczyniły się do wzrostu poziomu języka angielskiego wśród uczestników projektu dzięki trafnie dobranym materiałom dydaktycznym sukcesywnie realizowanym w ramach przedsięwzięcia. „Dobre drzewo dobrym się owocem okrywa, dobry człek z dobrych czynów poznawany bywa”. Tak przedstawiona została Pani Ola, której empatia i zaangażowanie w sprawy dzieci pozwalają nam mieć nadzieję, że kiedyś taki właśnie powinien być Rzecznik Praw Dziecka.
„Nie potrzeba mi budzika, budzi mnie moja pasja” – to z kolei charakterystyka pełnej charyzmy i niesłabnącej energii następnej prelegentki. Dyrektor Uniwersyteckiego Liceum Ogólnokształcącego, dr Beata Trapnell, wzięła nas znienacka w krzyżowy ogień pytań odnośnie naszych pierwszych telefonów komórkowych, smartfonów, telewizorów itp. Następnie weszła gładko w tajniki naszego mózgu, uzmysławiając nam, jak istotne jest zrozumienie pokolenia Alfa przez nauczycieli, jak technologia, bodźcowanie elektroniczne, a czasem przebodźcowanie, wpływają na recepcję treści wśród młodzieży, a w konsekwencji na rozwój umiejętności na poszczególnych jednostkach lekcyjnych. Pani Beata uświadomiła nam przepaść cyfrową istniejącą pomiędzy nami a uczniami, których teraz mamy przed sobą w klasie. Uczenie pokolenia Alfa jest więc nie lada wyzwaniem dydaktycznym, które jasno i profesjonalnie pani Beata podsumowała.
Po krótkiej przerwie mogłyśmy wsłuchać się w koleje życia Pani Aleksandry Rucińskiej, która potrafi zbudować relacje z każdym uczniem, klientem swojej prężnie działającej poznańskiej firmy językowej. Był śmiech, były różne rejestry językowe, które z lekkim zabarwieniem fonetycznym odsłaniają język angielski w swej krasie w filmikach prelegentki. A że Panią Olę od lat studiów na pedagogice resocjalizacyjnej fascynuje drugi człowiek, czasem też ten zwichrowany przez życie, zagubiony, z problemami, to nic dziwnego, że łatwo nawiązuje Ona kontakt z innymi, a ludzie wręcz lgną do prowadzonych przez Nią zajęć, które stają się często terapią językową. Panią Olę goni po świecie, czy to terenówką w Bieszczadach, czy BMW w Poznaniu. Być może dlatego, że ma misję i wizję. Być może zgodzi się więc z tym stwierdzeniem: „Moją misją życiową nie jest zwykłe przetrwanie, tylko rozkwit: z pasją, współczuciem, humorem i klasą”.
A potem nadeszła wiekopomna chwila, w której (chyba) wszystkie uczestniczki w końcu pojęły, czym jest „spalony” w meczu piłki nożnej, kiedy dr Karolina Olszewska przestawiała w dynamicznie obrazowy sposób, z czym się kojarzy VAR (Video Assistant Referee ) własnego systemu motywacyjnego, czyli powiedziała słów parę o wypaleniu zawodowym. I tutaj, dzięki naszej nieocenionej, ruchliwej Pani Psycholog, uczestniczki warsztatów mogły poznać się wzajemnie, zrozumieć, że to, co nas motywuje i demotywuje, to często powtarzające się aspekty złożonej pracy nauczyciela/wychowawcy/doradcy. Wzajemne wsparcie, zrozumienie i odkrycie swoich zawodowych ścieżek pozwoliło nam poznać siebie w sobotnie popołudnie i zobaczyć, że mamy ze sobą wiele wspólnego, bez względu na to, czy mamy własne firmy językowe, pracujemy w szkole podstawowej, w liceum, czy też na uczelni wyższej. I to wszystko dzięki niezastąpionej Pani Karolinie.
I już na koniec Pani Anita Lewicka skroiła, wycięła, wzięła miarę i naniosła poprawki w prelekcji, w której nauczyciel został przyrównany do krawca, a poszczególne zasoby warsztatu krawieckiego stały się odpowiednikami poczynań dydaktycznych. Pokazanie ćwiczeń z poziomów A1-C1 z tematyki sztucznej inteligencji (Chat GPT) uzmysłowiło uczestnikom, że nauczyciel, rozwijając umiejętności wśród uczniów, jednocześnie idzie ku wzrostowi według Carol Dweck, dając uczniom czas, dostosowując tempo i poziom pracy, indywidualizując metody, wprowadzając nieustanne poprawki, tak aby wysiłek uczniów nie był hamowany, ale wzmacniany przy każdej okazji. Było też o kwestii uświadamiania uczniom i nam samym zagrożeń wynikających z (nad)używania Chata GPT, dlaczego jest słusznie krytykowany przez lingwistów (Noam Chomsky). Co nam pozostanie bez tej całej elektroniki? My, myślący i świadomi nauczyciele z naszym warsztatem, często z ery przedcyfrowej, poradzimy sobie w obojętnie jakich okolicznościach.
Po warsztatach uczestniczki otrzymały zaświadczenia, a także obdarowane zostały świątecznym rękodziełem artystycznym.
Dziękujemy zatem uczestniczkom za żywe zainteresowanie, za udział, za miłe rozmowy i jeszcze milsze komentarze. A oto niektóre z peanów z ewaluacji warsztatów: „Chcemy więcej”. „Dziękujemy za konkrety i za profesjonalizm w każdym względzie”. „Czekamy na ciąg dalszy”. „Chcemy siódmą edycję”. „Było wspaniale”. „Jesteście świetne, Panie Organizatorki. Pełen profesjonalizm pod każdym względem”. „Dziękuję za bardzo wartościowe spotkanie i za ogrom pracy włożony w przygotowanie”.
Nie pozostaje nam nic innego jak spełnić oczekiwania i zaplanować następną sesję. A pomysły są, zapał jest, a takie komentarze są tylko zachętą do dalszej wymiany doświadczeń. Po prostu uskrzydlają i pokazują, że SHARING IS CARING. Dziękujemy więc i do zobaczenia!
